اسانس گل محمدی برای گلاب گیری داماس در آب مقطر. در گروه کنترل، بیماران پنج قطره آب مقطر را به عنوان دارونما از طریق همان روش استنشاق کردند.
با استفاده از پیپت، اسانس اسانس گل محمدی یا آب مقطر را روی گازی به ابعاد 10 × 10 سانتی متر که به یقه پیراهن بیمار در فاصله 20 سانتی متری از بینی بیمار وصل می شد، می ریختند.
این کار توسط یکی از پرستاران واحد به عنوان دستیار و بدون اطلاع محقق انجام شد (بینی محقق با ماسک معطر پوشانده شد). پس از 20 دقیقه گاز توسط دستیار از روی پیراهن بیمار جدا شد و بیمار به اتاق پانسمان زخم فرستاده شد.
شدت درد بیماران 15 و 30 دقیقه پس از خروج از رختکن با استفاده از VAS توسط محقق اندازه گیری شد. رایحه درمانی استنشاقی با استفاده از اسانس گل محمدی در دو روز متوالی در نوبت صبح انجام شد.
بیماران گروه آزمایش رایحه درمانی را در اتاقی جداگانه دریافت کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS (نسخه 18؛ SPSS Inc., Chicago, IL, USA) و آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
آمپلینگ با مراجعه تدریجی بیماران و ارزیابی بیمارانی که معیارهای ورود را داشتند انجام شد. لازم به ذکر است که کلیه بیماران قبل از (1 ساعت قبل از پانسمان زخم) و بعد از پانسمان زخم (بلافاصله پس از پانسمان زخم و بازگشت به اتاق) داروهای مسکن و آرامبخش از جمله تزریق معمول مرفین سولفات 5 میلی گرم و دیازپام 5 میلی گرم دریافت کردند.
ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش بود. بخش اول پرسشنامه شامل سؤالاتی در مورد سن، جنسیت، علت اصلی سوختگی و عمق و وسعت سوختگی بود. بخش دوم پرسشنامه شدت درد را با استفاده از مقیاس بصری آنالوگ (VAS) ارزیابی کرد.
VAS برای شدت درد بر اساس ارزیابی ذهنی بیماران بود. مقدار آن در یک محور طولی 10 سانتی‌متری با درجه‌بندی از 0 تا 10 تعیین شد که 0 نشان‌دهنده درد نیست، و 1-3 نشان‌دهنده درد خفیف، 4-6 نشان‌دهنده شدت درد متوسط، و 7-10 نشان‌دهنده درد شدید است.
ابتدا پرسشنامه توسط محقق برای بیماران خوانده شد و براساس خود گزارشی تکمیل شد.سپس شدت درد 30 دقیقه قبل از ورود به اتاق پانسمان زخم ثبت شد. مداخله به مدت 2 روز انجام شد. بیماران گروه مداخله به مدت 20 دقیقه پنج قطره از گل محمدی را استنشاق کردند
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.