ران هونگلین، محقق مؤسسه تحقیقات باستانشناسی و آثار فرهنگی استان سیچوان، به شینهوا میگوید: ترکیب سبکهای هنری این مجسمه سنگی باستانی نشاندهنده «تبادل اولیه و ادغام تمدن چین» است.
اجزای انسان و مار آن نمونه ای از ایالت شو هستند، در حالی که لی بیشتر با سلسله ژو پیش از غرب مرتبط است. زون از نظر تاریخی در منطقه Zhongyuan یافت می شود.
ران میافزاید: «این سه عامل اکنون در یک مصنوع ترکیب شدهاند که نشان میدهد Sanxingdui بخش مهمی از تمدن چین است.
بر اساس پرسشهای متداول رسمی دولتی، یک کشاورز در سال 1929 به خرابههای Sanxingdui برخورد کرد.
اولین کاوشهای باستانشناسی مجسمه سنگی در این مکان در سال 1934 انجام شد، اما کار به زودی در میان آشوبهای سیاسی اواسط قرن بیستم متوقف شد.
تنها در سال 1986 بود که محققان به اهمیت مجسمه سنگی پی بردند: همانطور که تیا گوس از Live Science در سال 2014 نوشت، باستانشناسان دو گودال مملو از 1000 اثر باستانی، از جمله مجسمه سنگی با ارتفاع 8 فوت پیدا کردند که هنرشان به یک «توانایی فنی چشمگیر اشاره میکند.
در آن زمان در هیچ کجای دنیا حضور نداشت.» از آنجایی که اشیاء قبل از دفن شکسته یا سوزانده شده بودند، کارشناسان به این نتیجه رسیدند که آنها را به عنوان بخشی از یک مراسم قربانی در گودال ها قرار داده اند.
یک سر بزرگ مجسمه سنگی با چشم های بیرون زده که تصور می شود تصویری از کانکونگ، اولین پادشاه نیمه افسانه ای شو باشد.
یک سر بزرگ برنزی با چشمهای بیرون زده که تصور میشود تصویری از Cancong، اولین پادشاه نیمه افسانهای Shu Tyg 28 از طریق Wikimedia Commons تحت CC BY-SA 4.0 باشد.
علاوه بر مجسمه سنگی های بلند، حفاری ها ماسک های برنزی بزرگی را با ویژگی های صورت اغراق آمیز کشف کردند.
به گفته موزه ساکسینگدوی، این ماسکها با عرض حدود سه فوت، چندین ویژگی کلیدی مشترک دارند.
«ابروهای چاقویی، چشمهای بیرون زده به شکل مثلث، گوشهای کشیده بزرگ، بینی کشیده و دهان ظریف». کارشناسان بر این باورند که این ماسکها ممکن است به یاد اجداد یا خدایان خالقشان باشد.
کاتلین ماگرامو برای CNN گزارش می دهد که هیچ سوابق مکتوب یا بقایای انسانی مرتبط با Sanxingdui امروز باقی نمانده است.
اما محققان عموماً موافقند که این فرهنگ بخشی از پادشاهی شو بود که در دشت چنگدو تا شکست آن توسط ایالت کین در سال 316 قبل از میلاد رشد داشت.
دلایل دقیق انحطاط Sanxingdui ناشناخته است، اما تئوریهای فراوانی وجود دارد و زلزله، جنگ و سیل همگی بهعنوان توضیح ممکن ارائه شدهاند.
بر اساس کشف مصنوعات مشابه در جینشا، حدود 30 مایلی دورتر از ویرانه های سانکسینگدوی، برخی باستان شناسان استدلال می کنند که سانکسینگدوی ها به جینشا نقل مکان کردند و جامعه خود را در آنجا بازسازی کردند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.